#11 RECENZJA: "Behawiorysta"

„Ale nie nogi. […] Pomyślał, że w przeciwieństwie do oczu one nigdy nie kłamią”

Tytuł: Behawiorysta 
Autor: Remigiusz Mróz

Wydawnictwo: Filia

Ilość stron: 488

Moja ocena: 9/10

Zamachowiec zajmuje przedszkole, grożąc, że zabije wychowawców  i dzieci. Policja jest bezsilna, a mężczyzna nie przedstawia żadnych żądań. Nikt nie wie, dlaczego wziął zakładników, ani co zamierza osiągnąć. Sytuację komplikuje fakt, że transmisja na żywo z przedszkola pojawia się w internecie.

Służby w akcie desperacji proszą o pomoc Gerarda Edlinga, byłego prokuratora, który został dyscyplinarnie wydalony ze służby. Edling jest specjalistą od kinezyki, działu nauki zajmującego się badaniem komunikacji niewerbalnej. Znany jest nie tylko z ekscentryzmu, ale także z tego, że potrafi rozwiązać każdą sprawę. A przynajmniej dotychczas tak było…

Rozpoczyna się gra między ścigającym a ściganym, w której tak naprawdę nie wiadomo, kto jest kim.

Jeżeli jesteście ze mną już od dłuższego czasu to wiecie, że uważam Remigiusza Mroza za mistrza tego gatunku. Podziwiam go za jego niewyczerpujące się pomysły na nowe książki, za szczegółowe opisy, za cudownych i tajemniczych bohaterów oraz za wiele, wiele innych rzeczy. Nie potrafię pojąć jak można w tak szczegółowy sposób opisać sposób myślenia i postępowania mordercy. Po prostu „cud, miód, malina”. Jeśli jeszcze nie mieliście styczności z dziełami Pana Mroza to koniecznie to nadróbcie!

„Behawiorysta” jest kolejną niesamowitą, pełną tajemnic i trzymająca w napięciu książką, od której się nie oderwiecie. Wartka akcja, genialnie wykreowani bohaterowie, nietuzinkowa fabuła. Właśnie to są cechy dobrego kryminału.

Tak jak już wspomniałam ta książka (jak każda inna powieść tego autora) ma ciekawą i nietuzinkową fabułę. Jak to napisałam wczoraj przyjaciółce: „Gdyby ktoś przeczytał wszystkie książki Mroza i miał nie po kolei w głowie to byłby to morderca doskonały”. I właśnie to znajdziecie w „Behawioryście”. Mnóstwo zwrotów akcji i mordercę, który jest nieuchwytny. Najbardziej w tych książkach lubię jednak to, że wszystko dzieje się w Polce. Dzięki Panu Remigiuszowi mam ochotę wyjechać w wakacje na południe Polski, spędzić tam miesiąc i zobaczyć te wszystkie miejsca, które są opisane na stronach jego powieści.

Chyba czas wspomnieć o bohaterach. Czy to dziwne, że najbardziej polubiłam Kompozytora? Mam nadzieję, że to nie świadczy o tym, że mam nie po kolei w głowie i że w przyszłości zacznę mordować ludzi… Co prawda Kompozytor zabił i okaleczył niewinnych osób, ale polubiłam go za jego tajemniczą przeszłość. Ogromne wrażenie wywarło na mnie jego zachowanie. Czysta perfekcja w każdym calu. Gdy zaczynał coś robić wykonywał wszystko sam od początku do końca. Był przy tym bardzo precyzyjny i ostrożny.

Były prokurator Gerard Edling też jest ciekawą postacią. Jego przeszłości także nie znamy, mamy tylko podaną informację, że został dyscyplinarnie zwolniony z prokuratury po „sprawie z dziewczyną”. Dopiero na koniec ostatniego rozdziału poznajemy tę historię. Gerard jest niezwykle barwną i wykształconą postacią. Potrafi bezproblemowo poznać człowieka tylko po mowie ciała i dokonać pełnej analizy jego charakteru.

Jedyną rzeczą, która według mnie jest małą ujmą dla całej powieści, to część zakończenia. Ale zrozumieją to tylko osoby, które są już po lekturze trylogii z komisarzem Forstem. Nie przeszkadzało mi to aż tak bardzo, ale było mało oryginalne. Szkoda, że Remigiusz Mróz poruszył ten wątek. Jednak wniósł on trochę szczegółów do sprawy, dzięki czemu wszystko złączyło się w spójną całość. 

Styl pisania autora jest świetny. Używa on wielu mądrych słów, których znaczenie musiała czasami sprawdzić w słowniku, ale przecież człowiek uczy się całe życie. ;) W tej książce możemy poznać trudną sztukę odczytywania mowy ludzkiego ciała. Było mnóstwo ciekawostek, o których nie miałam pojęcia, a niektóre ludzkie zachowania oznaczają zupełnie co innego niż to co przypuszczałam.

Naprawdę gorąco polecam tą książkę! A może już ją czytaliście? Co sądzicie o tej pozycji? Koniecznie dajcie znać.